alas dose na

pero gising pa rin ako... not that it matters to most of you.

siguro you guys'd be all like "psh... ako nga alas tres na natutulog eh" no, di ako nakikipag-pataasan ng ihi. kung may plano sana akong makipag-pataasan ng ihi di na sana ako nag-blag. dahil tanggapin na natin, di ko forte ang pagsusulat at wala naman talaga akong ma-ishowcase sa pag-ba-blag.

pero baket ba, eh sa gusto ko makapag-blag ulet dahil... ewan. it's a medium in which I can be public about what I feel and at the same time feel that it's kept secret because let's face it, multiply blogging is dying. pero tulad ng ekonomiya ng pilipinas nung recession ng america, wala ring pinagkaiba ang amount of readers ko dito... and god damn it, parang recurring theme na sa blag ko ang mag-reklamo tungkol sa lack of readership base ko. in a way, I'm breaking the fourth wall, either that or I get a bit too meta with my blog entries.

speaking of meta, di na ko makapag-hintay na bumalik ang NBA at payagan na ng judiciary ng america na mapalitan pangalan ni Ron Artest. gusto ko nang marinig mga commentators na sabihing "Metta World Peace for three!" at makakita ng World Peace Lakers jerseys. bago ako mamatay, gusto ko rin baguhin pangalan ko... ng Double Cheeseburger Deluxe.