oras: hapon
lugar: parking lot ng Beda
ginagawa: tinitingnan ang kalangitan
napakaganda talaga ng mga gawa ng panginoon.. sayang nga lang at parang napapalayo na ako sa kanya.. at malaki ang chances kong masunog sa impyerno.. pero kung iyun ang nararapat.. yun ang dapat kong harapin..
haaaaaaaaay.. napakaganda talaga ng pwesto ng San Beda College Rizal Campus.. malapit sa mga magagandang bundok at dahil sa altitude nya.. malapit sya sa kalangitan.. at habang hinihintay ang aking driver na nanood pa ng training ng basketball players.. tinitigan ko lang ang mga magagandang ulap sa napakagandang kalangitan.. kung pwede ko lang hawakan ang langit.. at kung pwede akong makalipad at sumayaw kasama ang mga ulap.. pero hanggang dito na lang ako sa lupa habang tinitingnan ko ang isang napakalaking art gallery na tinatawag kong kalangitan.. kung pwede ko lang ibulong ang mga salitang gusto kong sabihin sa iyo..
pauwi.. nakabukas ang bintana ng sasakyan.. katabi ko si Toru na naglalaro ng 2006 Real Football sa celpon ko.. mula sa isang walang laman na subdivision sa bundok hanggang sa mga kalsada ng Rizal.. di ko alam.. pero nung nasa daan ako pauwi.. naapreciate ko ang bawat bagay na nakita ko.. bawat tunog na narinig ko.. at bawat amoy na pumasok sa ilong ko.. miski basura man yan o yung matinis na tunog pag nag-bre-brake ang jeep o usok ng sasakyan.. I saw beauty in everything.. siguro kasi.. alam kong gawa ni God yun.. and I saw art! I saw realtiy! and most importantly.. I saw the true meaning of humanity!
nanghina ako habang pauwi.. mabigat na ang aking mga mata.. pero kelangan ko pang makita ang gusto kong makita.. ngunit mas malakas ang katawan ko keysa sa will power ko...
lugar: parking lot ng Beda
ginagawa: tinitingnan ang kalangitan
napakaganda talaga ng mga gawa ng panginoon.. sayang nga lang at parang napapalayo na ako sa kanya.. at malaki ang chances kong masunog sa impyerno.. pero kung iyun ang nararapat.. yun ang dapat kong harapin..
haaaaaaaaay.. napakaganda talaga ng pwesto ng San Beda College Rizal Campus.. malapit sa mga magagandang bundok at dahil sa altitude nya.. malapit sya sa kalangitan.. at habang hinihintay ang aking driver na nanood pa ng training ng basketball players.. tinitigan ko lang ang mga magagandang ulap sa napakagandang kalangitan.. kung pwede ko lang hawakan ang langit.. at kung pwede akong makalipad at sumayaw kasama ang mga ulap.. pero hanggang dito na lang ako sa lupa habang tinitingnan ko ang isang napakalaking art gallery na tinatawag kong kalangitan.. kung pwede ko lang ibulong ang mga salitang gusto kong sabihin sa iyo..
pauwi.. nakabukas ang bintana ng sasakyan.. katabi ko si Toru na naglalaro ng 2006 Real Football sa celpon ko.. mula sa isang walang laman na subdivision sa bundok hanggang sa mga kalsada ng Rizal.. di ko alam.. pero nung nasa daan ako pauwi.. naapreciate ko ang bawat bagay na nakita ko.. bawat tunog na narinig ko.. at bawat amoy na pumasok sa ilong ko.. miski basura man yan o yung matinis na tunog pag nag-bre-brake ang jeep o usok ng sasakyan.. I saw beauty in everything.. siguro kasi.. alam kong gawa ni God yun.. and I saw art! I saw realtiy! and most importantly.. I saw the true meaning of humanity!
nanghina ako habang pauwi.. mabigat na ang aking mga mata.. pero kelangan ko pang makita ang gusto kong makita.. ngunit mas malakas ang katawan ko keysa sa will power ko...
No comments:
Post a Comment