oo.. di kami nakapasok sa science congress... oo.. antagal naming pinaghirapan yung paper namin... at oo.. inaasahan talaga naming makapasok...
pero not getting into the congress is a double edged sword... makapasok man kami.. tatagal pa lalo hirap namin.. pero may pagkakataon kaming magkaroon ng konting dignidad pagkagradweyt.. kung hinde man kami makapasok.. which is the case.. we have more time to focus on improtant things in life.. ang aming grades, ang aming relasyon sa ibang tao, at ang mga utang namin...
ang di namin pagkapasok sa congress ay parang storya ng pag-ascend ni Hesus sa langit... matapos ng mahabang paghihirap.. kami'y bumalik sa aming trabaho at sa aming normal na buhay..
*ding!*
uy... naisip ko tuloy na ang buhay ni Kristo ay parang metaphor sa isang romantic relationship.. betrayal kills.. both parties suffer afterwards.. someone will always be anticipating the breakup.. and every breakup needs closure... or else
*dong!*
I can definitely say that either way.. I'm still glad na I'm done with our paper.. yeah.. mas masaya ako pag nag-defend ako sa harap ng expert panelists.. and yeah.. mas masaya ako kung makabawi pa ko sa bagsak kong subjects... na magagawa ko lang pag di kami nakapasok sa congress
I can't say na I don't miss doing the paper...
I'll definitely miss it... or baka yung times lang na kasama ko mga kagrupo ko...
sa tingin ko eh kami lang ang grupo na walang meeting na di kami masaya.. parang pag may pagkakataong tumawa.. pinagtatawanan namin.. pag may pagkakataong maging baliw... nagigi kaming baliw.. we were enjoying the company of one another.. something that I don't think other groups have...
we were happy.. and that alone is enough reason for me not to enter the congress...
c'est la vie
No comments:
Post a Comment